Zaterdag 5 november

's ochtends ben ik naar Bombolulu Workshops and cultural centre geweest. Dat was een kleine 3 km van Nyali Nakumatt vandaan, dus ik dacht: ik ga wel lekker lopen!Was ook prima te doen, totdat ik een dronken man tegen kwam, die ik vervolgens niet meer kwijt raakte. Hij begon steeds opdringeriger te worden (‘God bless you, I love you I wanna marry you' etc.) en pakte mijn hand, dus ik wist echt even niet wat ik moest doen. Gelukkig zaten er langs de weg drie vrouwen/meisjes onder een afdakje. Snel ben ik daar naar toe gelopen en naast hen gaan zitten. Ze snapten mijn situatie wel en probeerden in het Swahili aan de man duidelijk te maken dat hij moest ophoepelen en dat ik al getrouwd was.. (Ik heb maar even een leugentje om bestwil gedaan en ben een beetje op de zaken vooruit gelopen. Anton, hoop dat je t niet erg vindt). Er moesten nog twee andere mannen aan te pas komen en er dreigde bijna een gevecht los te breken, voordat de dronken kerel eindelijk afdroop.
Onder begeleiding van één van mijn ‘redders' ben ik weer verder gegaan naar Bombolulu.
Het cultural centre is onderdeel van APDK (een revalidatiecentrum). Mensen met een beperking werken daar o.a. in naaiateliers, bij de houtbewerking of maken allerlei dingen van leer (tassen, sleutelhangers etc.)Verder is er nog een kinderopvangcentrum, waar jonge gehandicapte kinderen terecht kunnen voor revalidatie. Supermooi opgezet allemaal! Naast het centrum is er ook een gewone wijk waar Kenianen wonen (hutjes/ eenvoudige huisjes).
ik vond het heerlijk om in Bombolulu rond te slenteren en echt even onderdeel te zijn van het keniaanse dorpssfeertje.
De terugweg wilde ik weer gewoon te voet doen. Maar na een kilometertje zag ik ineens weer die dronken man opduiken. Ik maakte dus snel rechtsomkeert en heb de eerste de beste matatu gepakt!

Om een uurtje of één was ik weer terug. Inmiddels waren de andere vrijwilligers teruggekomen van hun safari. Fijn om niet meer alleen te zijn!Even een overgang: ineens met vier meiden... Mirjam slaapt ook in het Doingooodhuis, Laura dit weekend ook (maar zij zit normaal gesproken in Blessed Camp, drie uur reizen verderop) en Ivonne verblijft in een gastgezin.
Wat echt relaxt is: zij weten al veel meer de weg, kennen veel meer Keniaanse gebruiken en zo werd ik binnen no time heel wat wijzer! S middags ben ik met Mirjam naar Pirates geweest, het ‘openbare' strand, met veel leuke kraampjes waar van alles verkocht wordt. Met z'n tweeën is het veel minder vervelend om constant aangesproken te worden en kon ik ook wel de lol er van inzien. Mijn eerste echte afdingervaring opgedaan. Daar moet ik wel aan wennen hoor: ik vind het nog een beetje genânt, om minder te vragen en gewoon weg te lopen als de prijs je niet bevalt.

Maar al met al heb ik een ontspannen weekenddagje gehad !

Zondagmorgen ben ik met de andere vrijwilligers naar een kerk geweest: Crossroads church. Een grote evangelische gemeente. De dienst was een beetje vergelijkbaar met een dienst in een evangelische gemeente in Nederland.
Daarna weer heerlijk een strandmiddagje gehad.
En dan morgen : mijn eerste werkdag!!!Spannend!!