Mombasa, vrijdag 4 november 2011

Midden in de nacht werd ik wakker van een enorm geraas boven mijn hoofd. Het bleek te regenen: met tropische bakken kwam het uit delucht! Ik hoopte nog dat het smorgens droog zou zijn, maar helaas..
Mechak kwam me om een uurtjeof 8 ophalen om naar Port Reizschool te gaan. Ik vond het wel relaxt dat hij meeging, omdat ik er nog nooit geweest was en dus ook de weg niet precies wist. Uiteraard gingen we weer met de matatu. We zijn in totaal zo'n 1,5 uur onderweg geweest. Dat wordt dus voortaan best vroeg opstaan, want normaal gesproken moet ik om 8.30 beginnen met de eerste behandelingen...
Onderweg werd Mechaks telefoon gejat: echt in een seconde!Meegegrist door het open raampje van de matatu. Ik had het niet eens door, zó snel ging het. Ik hoorde wel een klap, maar dacht dat er iemand van een andere auto op het raam sloeg ofzo (die busjes rijden rakelings langs elkaar, vanuit allerlei richtingen dus dat had makkelijk gekund). Alle mede passagiers reageerden zéér verontwaardigd en er werd van alle kanten geprobeerd de dader te traceren. Tot nu toe zonder resultaat.
Port Reiz school is wat hoger gelegen, aan de kust.Mooi uitzicht over de zee dus! We werden ontvangen door het hoofd van de teachers, die ons het één en ander uitlegde over het reilen en zeilen binnen de school en over de kinderen en hun (dis)abilities.
Er zijn veel kinderen met verschillende aandoeningen, zoals: CP, polio, spina bifida, amputaties (o.a. door ernstige brandwonden), CVA, klompvoetjes, andere vormen van hersenletsel etc.
Ik zal bij de fysiotherapie de meeste van deze kinderen onder behandeling krijgen. Er lopen momenteel ook een aantal studenten van de keniaanse opleiding voor fysiotherapie rond. Zij worden begeleid door de twee fysiotherapeuten van Port Rezschool. Daardoor hebben zij minder aandacht/tijd voor de behandelingen, dus mijn hulp kunnen ze best gebruiken.
We kregen een rondleiding door de school. Er zijn verschillende klassen: 2 special classes, voor ernstig beperkte kinderen, 8 ‘normale' schoolklassen die het reguliere onderwijsprogramma volgen, 2 nursery classes (peuterschool) en daarnaast is er de ruimte voor fysiotherapie. De kinderen slapen ook op port Reiz, dus er zijn ook meiden- en jongens slaapkamers + badkamers. Plus natuurlijk een keuken en een eetzaal. Al met al een heel terrein vol dus!
Het is allemaal mooi opgezet, hoewel het voor onze begrippen bestwel ouderwets is, alsof je even terug gaat naar de jaren 60/70 ofzo. Wel aangrijpend om al die kinderen zo te zien. Bijv. lag er een jongetje op de grond (ja gewoon op de betonnen vloer) beentjes in spalkjes, spastische armpjes, hoofd in z'n nek: vreselijke houding zonder enige steun. En wat zo zielig was: allemaal vliegen op z'n koppie, ja zelfs z'n mond zal helemaal vol.Afschuwelijk..
De ruimte van de fysiotherapie is mooi: fris geschilderd, matten op de grond.
Ik zag de studenten bezig met behandeling van een meisje, met vergroeiingen in haar knieën (flexie-contracturen). Zij werd op een behoorlijk stevige manier (en dan druk ik het nog zacht uit) gerekt, met een handvatting waar ik mn assesments niet mee zou halen.. Brr. Maarja, dat is nu even mijn eerste indruk. Ik ben van plan om gewoon de eerste week eens te gaan kijken hoe de fysio's het gewend zijn. Mijn behandelingen vorm te geven in dezelfde lijn,maar wel op een manier dat ik er zelf achter kan staan. En evt. verschillen van inzicht te bespreken.
De terugweg heb ik voor het eerst zelf de matatu gepakt (en veilig op de juiste plek aangekomen).
Vanavond ben ik met Mechak naar een fellowship van een jeugdgroep van zijn kerk geweest. Prachtig om zomaar, aan de andere kant van de wereld, met een groep mensen die in dezelfde God geloven, voor Hem te zingen en samen te bidden!kippevelmomentje! Was ook leuk om nieuwe contacten te maken: erg gezellig!
Toen ik thuis kwam, viel de electriciteit uit!dat was ff spannend! Met een lampje (overdag opgeladen door de zon) kon ik een klein beetje zien en wat olielampjes vinden.. Kon ik meteen ff checken welke werkte en welke niet. Gelukkig knipten na een korte tijd de lampen alweer aan.Gelukkig maar, want echt romantisch was het nou ook weer niet in mn eentje!
morgen komen de meiden terug van safari! Gezellig!